Serdar Özabacı

Nereden başlasam bilemiyorum. Böyle bir belgesel filmin çekilebilmesine mi sevineyim, yoksa içinde geçenlere mi üzüleyim karar veremedim. Yine de keşke bu filmde anlatılan gerçek olmasaydı da, Ekümenopolis mevcut durumu bu kadar sert bir şekilde yüzümüze çarpmasaydı. Belgeselin konusu İstanbul'da yaşayan herkesi yakından ilgilendiriyor, popüler tabirle "Ne olacak bu İstanbul'un durumu" diyebiliriz. Özellikle son yıllarda artan beton yığınlarının sayısı, azalmakta olan yeşil alanlar ve neredeyse yaşanılacak yerin kalmaması işleniyor belgesel boyunca. Tabi tüm bunlar konularında uzman kişilerin yorumları, İstanbul'un her yerinde yapılmış çekimler ve bizzat mağduriyeti yaşamış insanların hayat hikayeleri ile veriliyor. Belki de filmi bu kadar etkili kılan özelliği herkes tarafından parça parça bilinen gerçekleri derli toplu olarak bir araya getirmesi. Çok güzel animasyonlarla desteklenmiş yapım, TOKİ, 3. köprü ve Kentsel Dönüşüm Projeleri ekseninde ilerliyor.

Ne zamandan beri bir Atilla İlhan kitabı okumak istiyordum, kısmet Batı'nın Deli Gömleği'neymiş. Kitap yazarın 1977-1979 yılları arasında yazdığı yazılardan oluşuyor. O yıllar içinde yaşanılan olayları, bunlar arasındaki sebep-sonuç ilişkilerini, bunların gelecekteki olası yansımaları ve Türkiye'nin neler yapması gerektiği konuları kitap boyunca altı çizilerek vurgulanıyor. Kitapta yoğun bir şekilde "sistem"den bahsediliyor. Kapitalizm ile bir tutulan sistem kavramının ne menem bir şey  olduğu ve bu konuların Türkiye özelindeki değerlendirmelerini net bir şekilde görebiliyorsunuz. Atilla İlhan'ın kitabında birçok kez vurguladığı konulardan bir tanesi; kültürel, siyasi, askeri vb. her açıdan kendi ayaklarımız  üzerinde durabilen bir ülke olmamızın gerektiği, eğer herhangi bir konuda başkalarına bağımlılığımız olursa, bağlı olduğumuz kurumlar veya devletler tarafından bir şekilde olumsuz etkilenebileceğimiz gerçeği. Burada kurum olarak IMF ve Dünya Bank